ما آدما اغلب به دور از اون شخصیت عمومی که داریم و
هر کسی که باهامون برخورد کنه میبینه ,یه شخصیت
خصوصی هم داریم که تا کنار کسی احساس آرامش و امنیت
نکنیم بروزش نمیدیم معمولا
این مثل لاک پشتی میمونه که تا احساس آرامش و امنیت
نکنه از لاکش بیرون نمیاد!
شخصیت عمومی و اجتماعی ما دارای دفاع بیشتر و قویتره
چون یکسری سد های دفاعی داریم تو برخوردهامون و به
هر کسی اجازه نزدیکتر شدن و صمیمی شدن رو نمیدیم
شخصیت اجتماعیمون از اونجاییکه احتمال هر نوع برخورد رو
از دیگران میده سپرهای دفاعی و واکنشهای دفاعی خاصی رو
همیشه در نظر داره تا آسیب کمتری ببینه...
اما در مقابل شخصیت خصوصی ما اغلب بی دفاع و ضربه پذیره!
وقتی از لاکمون بیرون میایم و احساس امنیت میکنیم یعنی
فرد رو به لایه های عمیق تری از وجود واقعیمون راه دادیم و
در کنارش آرامش حس کردیم اما دقیقا همینجاست که از
همیشه بیشتر در معرض خطر هستیم! و آمادگی مواجه شدن
با این خطر رو هم نداریم چون با داشتن حس امنیت تمام
واکنشهای دفاعی رو کنار گذاشتیم و کاملا اعتماد کردیم
و همین آسیب پذیریه که گاهی آدما و زندگیشون رو تحت
تاثیر قرار میده...
_
کم از لاکم بیرون میام اما انگار بهتره هیچ وقت بیرون نیام...
آپلود نامحدود عکس و فایل |